. Album der Natuur. 112 HET JTmA-TIJDPERK , DE DE DE 19e eeuw levenden nautilus. Nautilusschelpen evenwel Die hebben de sipho de buis aan den buikrand , cette aan de rugzijde. Eigenlijk hommes mehf dit de buikzijde noemen, veulent de rugzijde van bet dier est juist naar het middelpunt der schelp gekeerd. De sipho dient ook niet gelijk vroeger meende, hommes, tot verbinding slechts tusschen het dier en de overige rencontré lucht gevulde kamers, zoodat naar het willekeur de lucht daarin kan verdikken verdunnen in, maar ter van vezelstreng herberging eene, waardoor het dier aan de schelp bevestigd est. Hoe sierli

• Contributeur: Library Book Collection / Alamy Banque D'Images
• ID de l’image: RPXE76
• Taille du fichier: 7,2 MB (270,4 KB Téléchargement compressé)
• Autorisations: Modèle - non | Propriété - non
• Dimensions: 1691 x 1478 px | 28,6 x 25 cm | 11,3 x 9,9 inches | 150dpi

Informations supplémentaires

Cette image appartient au domaine public, ce qui signifie que le droit d’auteur a expiré ou que le titulaire du droit d’auteur a renoncé à ses droits. Les frais facturés par Alamy couvrent l’accès à la copie haute résolution de l’image.

Cette image peut avoir des imperfections car il s’agit d’une image historique ou de reportage.

. Album der Natuur. 112 HET JTmA-TIJDPERK , OF DE de 19e eeuw levenden nautilus. Die nautilusschelpen evenwel hebben de sipho of buis aan den buikrand , deze aan de rugzijde. Eigenlijk moest men dit de buikzijde noemen, want de rugzijde van bet dier is juist naar het middelpunt der schelp gekeerd. De sipho dient ook niet, gelijk men vroeger meende, tot verbinding slechts tusschen het dier en de overige met lucht gevulde kamers, zoodat het naar willekeur de lucht daarin kan verdikken en verdunnen, maar ter herberging van eene vezelstreng, waardoor het dier aan de schelp bevestigd is. Hoe sierlijk springen de golvingen aan de buiten- vlakte beurtelings naar binnen en buiten, welke vorming een eigenaar- dige plooi aan de kamerwanden mededeelt. Jammer, dat de wanden der schelp zoo broos zijn. De bovenste kamer toch zal daardoor al ligt verloren gaan en zoo ook de wanden zelve, zoodat de geleerde menschen der 19de eeuw zich met de kern der schaal en der kamerwanden zullen moeten vergenoegen. Doch wat staren wij op deze enkele schelp of de vele dierzelfde soort of van aanverwante soorten , als de Ammonites Walcoti, armatus, communis en serpentinus. Zijn deze niet te ver- smaden , evenmin de Ammonites opalinus , de Am. radians en de Am. amaltheus, al worden deze minder hier dan in andere gedeelten der thans bestaande wereld aangetroffen^), alwaar de geologen der 19e eeuw ze als kenschetsende petrefacten zullen terug vinden. Met het Krijt zullen deze ammonieten spoorloos van de aarde verdwijnen, Hoe ver- gankelijk toch zijn de vormen, waarin de stof-optreedt! Dit wordt al weder bewaarheid door gindsche spiriferen. Reeds van den Siluri- Fig. 2. schen en Devonischen tijd af hebben zij de aard- oppervlakte bevolkt, maar welhaast is haar rijk uit; met het einde dor Lias slaat ook haar stervensuur. Met alle andere brachiopoden heb- ben zij het spiraalsgewijs opgewonden zijn de armen gemeen. Zie hier (fig. 2) de laatste telg Spirifer Walcoti. ^^^ ^^^ g^^^^^^^' Ook terebratulen

Recherche dans la banque de photos par tags

• bhlconsortium
• bookcollectionbiodiversity
• huer
• numéro de livre142